[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :

Ik keek aandachtig naar hoe mijn vingers de toetsen raakte.
Het leek net of ze dansten.
Zonder dat ik er erg in had was Ivon gestopt met spelen en speelde ik helemaal uit mijn zelf.
af en toe een foute noot maar het klonk redelijk.
"je leert snel Merel ." zei de koningin.

Ik zag haar opeens bedenkelijk naar me kijken.
"Ivon kan ik je hele even spreken."

Hij knikte en liep samen met zijn moeder de kamer uit.
Mijn piano spel was ook gestopt want ik wist niet hoe ik verder moest spelen.
"Wat zouden ze toch bespreken?"

Ze kwamen snel weer terug.
"Olivia en Merel kom even bij me zitten" zei de koningin.

We gingen beide naast haar zitten.

Olivia Elaine Newton

Waarom zouden we hier moeten gaan zitten ? vraag ik me dan af.
Opeens denk ik er aan waar mijn vader eigenlijk zou zijn.
Ik stop even mijn gedachte en kijk even naar de koningin.

Merel :

De koningin keek opeens streng naar ons.
"Nu ik weet dat jullie beide er leergierig zijn word het tijd dat jullie een tak krijgen als aanstaande vrouw van een koning of prins ."

Ik keek haar wat geschrokken aan.
Ow jhee wat moeten we straks gaan doen?

Olivia Elaine Newton

Wat zou ze er mee bedoelen ? Toch niet nog meer etiketten ? denk ik dan bij mezelf.
Ik knik even langzaam naar de koningin.

Merel :

De koningin keek naar Edward.
"zoon lief kan jij ze het uitleggen ?"

Hij knikte en stond op en liep naar de kast.

Olivia Elaine Newton

Wat zou hij nou weer in die kast moeten ? denk ik dan.
Hij pakt een sleuteltje en draait de kast open.
Ik begin nieuwsgierig te worden .. wat zou er nou in een kast kunnen zitten wat van toepassing is voor mij en Merel ? denk ik dan.

merel :

Hij pakte 2 boekjes uit de kast en gaf het aan mij en Olivia.
Ik bekeek het boekje.
Ik kon niet goed lezen wat erop stond.

Ik keek Edward aan,
"wat moeten we met dit boekje ?"

Olivia Elaine Newton

Ik giechel om Merel '' ik neem aan lezen '' zeg ik dan.
'' Nee mevrouw Newton u moet hem op uw hoofd leggen en er mee rondlopen '' zegt Edward dan.
Ik kijk hem ongelovig aan, hij blijft serieus kijken.
Ik kijk even naar het boekje en dan weer naar Edward .. nog steeds kijkt hij serieus.
Ik leg het boekje op mijn hoofd en sta op, ik zet een paar stappen .. het lopen in maat was me altijd redelijk afgegaan.
Opeens barsten Merel, Edward, Ivon en de koning en koningin in lachen uit.

Merel :

Ik moest erg lachen.
Maar ik vond wel dat Olivia erg mooi liep.

Ik legde het boek ook maar op mijn hoofd en nam een paar stappen.
Voor ik het wist lag het boek weer op de grond.
Ik schaamde me diep.

Olivia Elaine Newton

Ik loop op Merel af en help haar, ik laat haar in de juiste houding staan en leg het haar uit.
Ze probeert het nog een keer, dit keer gaat het al iets beter.
Ik klap even voor Merel.

Merel :
Ik vond het erg moeilijk.
Maar Ivon liep toen naar me toe.
"Merel pak het boek is."

Ik pakte het boek van mijn hoofd en sloeg hem open.
"dat is herbreeuws en latijns."
Ik keek hem wat raar aan.

"Wij moesten dit al vanaf klein af aan leren om zo bepaalde boeken beter te begrijpen, als het goed is heeft Olivia dat ook gehad."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk naar Ivon en knik '' dat klopt '' zeg ik dan als antwoord.
Ik haal het boek ook van mijn hoofd af en houd het even vast.
Ik zie dat Merel wat onbegrijpelijk naar het boek kijkt.

Merel :
"Met de bruiloft zal je een stuk in het herbreeuws moeten voor lezen."

Ik keek een beetje angstig naar het boekje.
En dacht even dat ik geen lucht meer kreeg.
"Wat moet ik ?"

Ivon herhaalde het.
Ik dacht dat ik wel flauw kon vallen.
Ik begon een beetje te stotteren.
"Hoe groot ggg..aaaat die .. brrrr.uiloft worden ??"

De koningin begon te lachen.
"Zo'n paar honderd man ."

Ik kreeg opeens een paniek aanval en rende de kamer uit.
Hoe kon ik dat allemaal ooit aan ik ben maar een boeren meisje.

Ik rende naar buiten het bos weer in.
Daar kon ik na denken.
Het was gestopt met regenen ondertussen.
En de zon scheen vol op.

Ik kwam rende al ver het bos in totdat ik een meertje tegen kwam.
Mij kleding voelde benauwt tegen me lichaam aan.
en voor ik het wist trok ik alles uit maar dan ook alles.

Ik moest even alles van me af zetten.
Ik sprong het water in.
het koude water voelde eigenlijk toch niet zo koud aan.

Olivia Elaine Newton

Ivon rende natuurlijk al gelijk weer weg achter Merel aan.
De koning en koningin waren geschrokken opgestaan, ik draai me even om naar ze.
'' Het komt wel goed .. het is nogal een grote aanpassing voor Merel '' zeg ik dan.
Ze knikken '' Merel is wijs .. het zal inderdaad vast wel goed komen '' zegt de koningin dan knikkend.
Ze gaan beide weer zitten, mijn hand begint nu toch best wel pijn te doen.
Ik houd even mijn eigen hand vast en kijk er naar '' vader, moeder ik ga even mevrouw Newton helpen .. met haar, uhm .. hand '' zegt hij dan.
De koning en koningin moeten even lachen, ik kijk hem ook even verbaasd aan en giechel dan ook.
We lopen de theezaal uit en we gaan naar de keuken toe.
'' Cooky, mag ik een ijskompres alstublieft ? '' zegt Edward dan als we in de keuken staan.
De vrouw kijkt met grote ogen '' wat heeft u nu gedaan ? Zo ken ik u helemaal niet '' zegt ze dan, ik giechel even.
Ze kijkt me aan en maakt een reverence '' het is niet voor mij, maar voor mevrouw '' zegt hij dan.
De vrouw kijkt me even verbaasd aan maar gaat dan de ijskompres halen, ze geeft hem aan Edward en geeft mij dan een knipoog.
Ik glimlach even en dan lopen we de keuken uit.
Hij loopt mee naar mijn kamer, ik ga even in mijn vensterbank zitten.
Edward gaat voor me staan en doet het ijskompres op mijn hand, hij houd het vast.
'' Je kan behoorlijk raak slaan '' zegt hij dan met een glimlach.
Ik bloos even.

Merel :

Ivon kon me helaas niet vinden en liep snel weer terug naar het paleis.

Ik zwom heerlijk in het water alles leek met het water weg te stromen.
Opeens hoorde ik wat in een struiken.

Ik ging snel meer onderwater omdat niemand me naakt mocht zien.
Ik keek nar mijn kleding die aan de oever lagen.
Waarom moest ik me ook helemaal uitkleden.

Opeens kwam die jongen tevoorschijn die me vandaag had geholpen.
"Toe maar de knappe merel in het meer." zei die lachend.

Ik bloosde een beetje en probeerde alles een beetje te bedekken in het water.
"Zal ik erbij komen." vroeg die plagend toen die mijn kleding op de oever zag liggen.

Olivia Elaine Newton

Ik moet weer aan mijn vader denken, Edward verlegt even het ijskompres.
Ik bijt even goed mijn tanden op elkaar.
'' Edward .. w..'' zeg ik dan, maar voor ik iets verder kan zeggen heef Edward al zijn lippen op de mijne gedrukt.
Ik maak mijn hand los en sla mijn armen om Edward heen.
Opeens gaat de deur keihard open '' ik kan Merel nergens vinden ! '' klinkt er dan paniekerig.
Snel laat ik Edward los, ik word rood.
Per ongelijk sla ik per ongelijk mijn hand tegen de muur aan.
Ik spring overeind en grijp mijn hand vast.
Dan kijk ik wat rood maar bezorgd naar Ivon '' heb je al bij het meer gezocht ? '' zeg ik dan.

Merel :

Hij Trok al zijn shirt uit.
Dat zag er bepaald niet verkeerd uit.

Merel hou je in.
Ik zag dat die zij schoenen ook uit trok.

"Als je het laat."

Hij lachte.
"Hey dit is mijn kans om met een mooie dame te zwemmen in een prachtig meer."

Olivia Elaine Newton

Ivon schud zijn hoofd en rent gelijk weer weg.
Ik houd mijn hand nog steeds vast, Edward barst in lachen uit.
Ook ik moet lachen, Edward loopt weer op mij af met het ijskompres.
'' Edward .. waar is mijn vader ? '' zeg ik dan snel.

Merel :

Ik vond dit spel bepaald leuk meer.
Hij liep naar mijn kleding en zwierde het omhoog.
"Zocht je dit ?"

" Je weet dat ik het water niet uitkom wanneer jij weg bent."
"Ik draai me om."zei die vertrouwend.

Ik knikte en liep het water uit hij draaide zich om.
Maar toen ik mijn kleding wou pakken draaide die zich om en gaf me een kus op me wang.
Ik schrok me rot en gaf hem een klap in zijn gezicht en verborg me achter een dikke boom .
war ik me snel weer mijn kleding aan deed.

Hij moest lachen.
"Je bent pittig en je hebt behoorlijk kracht in je donder."

Ik moest eigenlijk ook wel een beetje lachen.
Toen ik me aangekleed was liep ik achter de boom vandaan.
"Ik vond je er net beter uitzien" lachte die.

Ik bloosde.
"Je weet dat ik verloofd ben."
Hij deed een stap dichterbij.

"Ja en." zei die toen die recht voor me stond

Ik draaide me hoofd weg.
Op dat moment zag ik Ivon.
Hij staarden naar mij en de jongen die voor me stond.
"Ivon ik kan het uitleggen."
Hij draaiden zijn hoofd en rende weg.

"Zie nou wat je hebt gedaan!" schreeuwde ik tegen de jongen die voor me stond.
Ik rende snel achter Ivon aan.
"Ivon ik kan het uitleggen!"

Olivia Elaine Newton

'' Hij is tijdelijk opgesloten .. '' zegt Edward dan zacht.
Ik knik '' auw '' zeg ik dan als Edward iets te hard drukt.
Hij kijkt me aan '' sorry '' zegt hij dan.
'' Het geeft niet '' antwoord ik dan met een glimlach.
Opeens zie ik mijn boekje nog open liggen in de vensterbank.
Edward kijkt ook even '' weer een nieuw verhaal ? '' zegt hij dan.
Ik knik.

Merel :

Ivon stopte en draaide zich om.
"Waarom !?"

Ik keek hem aan.
"Ivon er is niks gebeurd."
Hij keek naar mijn korset die niet goed vast zat.

"Ik wil het weten wat heb je gedaan."zei die kwaad.
Ik zuchtte.
"Ik heb naakt gezwommen."
Hij keek me verward aan.
"En toen kwam hij langs."

Ivon begon opeens te flippen.
"Je bent gewoon onbetrouwbaar Merel dat ik ooit kon denken dat een boerenmeid mijn vrouw kon worden."
Er liepen tranen over mijn wangen.
Ik wist niet dat Ivon me zag als gewoon een boerenmeid.

Ivon keek me aan en liep weg.
"Ivon laat me niet alleen." snikte ik.
Ik stortte in mijn knieën op de grond.

Olivia Elaine Newton

Ik pak even het boekje en kijk naar buiten, in de verte zie ik Ivon boos weg lopen en Merel op de grond zitten.
Wat gebeurd daar nou weer ?! denk ik dan.
Ik maak mijn hand weer los en til mijn rokken op, ik ren naar beneden toe het paleis uit.
Ik ren richting Ivon '' wat is er aan de hand ? '' zeg ik dan.
Hij kijkt me boos aan '' vraag dat maar aan die onbetrouwbare boeren meid ! '' roept hij dan uit.
Ik hou hem tegen aan zijn arm '' pardon ?! Boerenmeid ?! '' zeg ik dan.
Ik zie dat Ivon het liefste in huilen uit zou barsten niet '' Ivon wat is er nou ? '' zeg ik dan.
'' Ze heeft naakt gezwommen en toen ik er was, was er een andere kerel ! '' zegt hij dan.
De man in het bos die haar heeft geholpen .. die weg was .. maar toch denk ik dan.
'' Ivon, Merel zou nooit zoiets doen ! Laat het haar uit leggen '' zeg ik dan.
Ik heb hem nog steeds nogal hard in zijn arm vast.
Hij zucht even, en knikt dan, hij rukt zijn arm los en loopt terug naar Merel in de verte.
Ik zie dat hij haar overeind helpt en beginnen te praten.
Ik draai me om en daar staat Edward.

Merel :

Ik legde Ivon alles uit.
Hij begon in tranen uit te barsten.
"het spijt me Merel ."

Ik zat nog steeds op de grond.
"het is misschien beter als we even elkaar los laten en even afstand houden." zei ik opeens met een trillende stem.

Ivon keek me geschokt aan.
"je kan naar het zomerhuis van mijn ouders." zei Ivon opeens.

Ik knikte.
"Ik vertrek vandaag nog."
Mijn hart was deels gebroken maar ik liep met tranen over mijn wangen naar mijn kamer.

Olivia Elaine Newton

'' Edward .. ik ga even met Merel praten '' zeg ik dan.
Ik loop naar binnen toe en ga naar boven toe, ik loop de kamer in van Merel.
Ik zie haar verwoed inpakken, ze snikt.
'' Merel wat ga je doen ? '' zeg ik dan terwijl ik de deur achter me sluit.
'' Tijdelijk weg .. naar het vakantiehuis van de ouders van Ivon '' zegt ze dan snikkend.
'' Waarom Merel ? '' zeg ik dan.
'' Ik wil even afstand doen .. '' zegt ze nog harder snikkend.
'' Merel waarom ? Ivon zijn hart is gebroken, jouw hart is gebroken ... ik zie aan je dat je het niet wilt '' zeg ik dan.
Merel begint nog harder te huilen, ik loop op haar af.

Merel :

"Ik weet het niet meer." Snikte ik.
"Het leek net of ik Ivon helemaal niet kende."

Ik droogde mijn tranen.
" Olivia ik ga even weg , even na denken wat ik wil."

Olivia gaf me een knuffel.
"Het komt wel goed , maar het heeft even tijd nodig."

Olivia Elaine Newton

" Maar Merel .. Ivon was gewoon in de war .. " zeg ik dan nog.
" Ik snap het wel dat je na wilt denken .. " zeg ik dan.
Merel laat me weer los en gaat verder met inpakken.
Wat moet ik zonder Merel ? En het feest .. denk ik dan.
Het is donker en de sterren staan aan de hemel " ik ben even buiten .. Voor als je me nog nodig hebt " zeg ik dan zacht.
Ik draai me om en loop de kamer uit, ik ga naar beneden toe en dan naar buiten.
Ik ga naar een plekje in het gras een stukje van het paleis af.
Ik ga op de grond liggen en kijk naar de sterren, er komt een vliegende ster voorbij .. Ik doe een wens, niet voor mezelf maar voor Merel.
Ik blijf naar de schitterende sterren kijken.
Opeens buigt er iemand over me heen, ik begin te gillen .. Er word een hand op mijn mond gelegd en ik word overeind gesleurd.
Diegene grijpt mijn hand vast, het doet zo'n pijn .. Hij trekt het achter mijn rug.
Ik ruk mijn hand los en draai me om en probeer hem te slaan.
Maar het gaat mis.
Ik zie nog een poging, ik geef hem een knietje in zijn kruis en sla dan volop in zijn gezicht.
Maar de man geeft geen krimp en grijpt me opnieuw vast " je bent echt een pittige tante ... Daar houd ik wel van. Ik heb je ouders niet veel geld hoeven te betalen .. Wat ik wel raar vind als ik kijk wat ik zo krijg " zegt hij dan.
Ik kijk hem met grote ogen aan, voor ik iets kan doen of zeggen word ik meegesleurd en in een koets gegooid.
Hij stapt er zelf ook in, dan begint de koets keihard te reiden .. Ik kruip bang in een hoekje.
" Mevrouw Newton .. U valt totaal niet tegen " zegt hij dan, hij kijkt met een vieze blik.

Merel :

Toen ik heel even naar buiten keek zag ik een man bij Olivia en voor ik het wist was Olivia in een koets verdwenen.

Ik rende naar beneden.
Ivon zag me in paniek naar hem toe rennen.
"Olivia is ontvoerd!."

Hij keek me geschrokken aan.
"Wachters !!."Riep die snel.
Hij beveelde ze Olivia te gaan zoeken.

Edward kwam er ook snel bij.
Ze waren het bos in gereden en ik wist maar 1 persoon die ons kon helpen.
"Ivon die jongen die bij me stond die kan ons helpen."

Ivon keek me weer kwaad aan. "Geen denken aan , jij gaat naar het zomerhuis."

"En Olivia dan ?" riep ik kwaad.
Ik rende weg het paleis uit en rende het donkere bos in.

ow hoe vind ik die jongen ooit.

Olivia Elaine Newton

De man blijft me anstaren, hij komt voor me zitten en legt zijn hand op mijn been.
Ik sla snel zijn hand van me af en kruip in het andere hoekje " ik ben verloofd .. U kan me niet zomaar weg halen " zeg ik dan.
" Ik doe het ook niet zomaar, u bent nu mijn eigendom .. U doet dus wat ik zeg en ik kan alles over u bepalen " zegt hij dan.
Ik kijk hem wat angstig aan " ik zal nooit naar u luisteren " zeg ik dan kwaad.
" Je zal moeten " zegt hij dan met een vuile blik.
" Ik moet niets " zeg ik dan.
" Nog eigenwijs ook .. Ik mag je wel " zegt hij dan, hij bekijkt me van top tot teen.
" Je ziet er ook niet verkeerd uit .. Totaal niet verkeerd " zegt hij dan.
Ik slik even, hij komt naast me zitten.
" Alstublieft doe me niets " smeek ik dan huilend.

Merel :

Zo snel ik kon rende ik door het bos.
Ik moet hem vinden hij kan Olivia terug vinden.

Opeens zag ik de buizerd zitten.
Hij vloog weer op en kam snel bij de hut.
Ik bonkte op de deur en de jongen deed open.

"Hey daar is knappe Merel kom je toch bij mij terug?"
Ik had even geen tijd voor die onzin en kwam gelijk ten zaken.

"Je moet me helpen mijn vriendin terug te vinden."

Hij staarde naar me.
"Waarom zal ik ?"
"de koets reed de bossen in en jij kent alles kwa bos."

Hij knikte.
"Das waar ik ben gewoon geweldig. Oke ik doe het , op 1 voorwaarde."
Ik keek hem aan.
"Welke voorwaarden ?"
Hij glimlachte.

"Die krijg je pas te horen als we je vriendinnetje hebben gevonden."

Ik knikte.
Hij pakte wat spullen uit zijn hut en keek naar mijn jurk.
"Zo kan je niet mee."

Hij ga me een wat kortere jurk en wat oudere jurk.
"Deze pas je vast."zei die snel.

Ik verkleden me om in zijn hut.
De jurk voelde goed aan en kon me er makkelijk in bewegen.

Hij pakte nog een pijl en boog en toen zei die dat ik hem moest laten zien waar ze verdween.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk naar buiten, voor ik het weet rijden we ergens in the middle of nowhere .. We zijn in een andere stad aangekomen.
We stappen uit de koets, de koets rijd weg.
Ik word meegetrokken het huis in " welkom in je nieuwe huis " zegt hij dan.
Het was verschrikkelijk ingericht .. Het was vies en het rook naar drank.
Hij sleurt me mee naar boven, we komen in een klein kamertje terecht met een bed, een kastje en een spiegel.
Hij doet de kast open en pakt er een jurk uit, het is een jurk voor dienstmeisjes.
Deze ziet er alleen wat korter uit, hij gooit het naar me toe " trek het aan " zegt hij.
" Alleen als u de kamer uit gaat " zeg ik dan boos maar ook wat bang.
Hij gniffelt " waarom zou ik ? " zegt hij dan.
" Omdat ik me niet ga omkleden met u er bij " zeg ik dan.
" U moet naar mij luisteren en ik zeg dat u zich om moet kleden ! " roept hij dan.
Ik krijg tranen in mijn ogen " alstublieft .. Ik smeek het u " zeg ik dan huilend.
Hij knikt en loopt dan toch de kamer uit, snel kleed ik me om.
Ik vond het verschrikkelijk.
De man komt binnen gelopen en kijkt me keurend aan.
Hij komt dicht voor me staan, hij veegt mijn haar achter mijn rug en voor ik het weet drukt hij een kus in mijn hals.
Ik ruk me snel los en vlucht naar een hoek in de kamer.
" Ze kunnen je hier toch niet vinden, doe nou niet moeilijk .. Je zal toch met me moeten leren leven " zegt hij dan.
Hij loopt op me af maar pakt ondertussen een fles van tafel, hij drinkt er een hele scheut van.
Hij loopt weer verder op me af en trekt me omhoog aan mijn arm, hij trekt me dicht tegen zich aan .. Ik ruik de alcohol walm.
Ik probeer me los te trekken " u bent wel een beetje dwars, niet ? " zegt hij dan met een wat dubbele tong, hij glimlacht apart en gaat weer richting mijn nek.
De rillingen lopen over mijn rug, ik begin te trillen en huilen .. Ik wil dit niet.
Ik durf niets te zeggen of te doen " a..a..a..stublieft .. D..d..d..doe hhhhh..het niet " zeg ik dan snikkend.
Maar hij blijft doorgaan " zo erg is het toch niet " zegt hij dan.
Hij trekt me dichter tegen zich aan, ik probeer me los te krijgen.
Hij grijpt me opeens stevig vast en kijkt me boos aan " je gaat naar me luisteren ! " roept hij dan uit, hij geeft me een klap.
Ik raak uit evenwicht en val op de grond.
Hij neemt nog een enorme slok uit zijn fles.
" Is een bed geen comfortabelere plek om te liggen " zegt hij dan met een vies glimlachje.
Ik krabbel overeind " nee ! Ik zou nooit zoiets doen " zeg ik dan shakend.
" Uw vader zei dat u een behoorlijk h.. " zegt hij dan maar ik liet hem niet eens uitpraten, ik sla hem keihard .. Hij raakt uit balans en knalt tegen het bed.
Ik wil wegrennen maar de deur zit op slot, hij loopt op me af en trekt me met al het geweld mee naar het bed.
" Nee ! " roep ik dan huilend uit.
" U had maar moeten luisteren ! " zegt hij dan.